Ergens in Amsterdam huist een bijzonder fietskoeriersbedrijf. Onder leiding van de ruimhartige Stanley werkt er een bonte, maar hechte groep werknemers. Elke koerier heeft eigen redenen om zich een slag in de rondte te trappen door de stad. En eigen stille dromen…

In tegenstelling tot veel andere koeriersdiensten heeft Fietskoeriers Amsterdam een sociaal maatschappelijke missie. De medewerkers zwermen door weer en wind en vaak met frisse tegenzin uit over Amsterdam, een stad die steeds meer wordt getekend door grote tegenstellingen tussen de haves en de have nots. Dat doen ze onder leiding van de ruimhartige Stanley, die zelf geen benen heeft en zich met een kruk en een Birò verplaatst.

Trappers portretteert een groep mensen in de samenleving die vaak anoniem blijft. In hun uitvalsbasis vechten de koeriers elkaar soms de tent uit met harde grappen en bijtende ruzies. Ze vormen ook een hechte familie met alles erop en eraan: vaste stokpaardjes, oplopende irritaties, taboes, humor, veel opofferingsgezindheid en aanwaaiende buurtbewoners, zoals de bovenbuurvrouw op wie Stanley erg gesteld is. De koeriers zijn tot elkaar veroordeeld. Ze kunnen niet met, maar al helemáál niet zonder elkaar. En dan moet ook die zaak nog eens overeind blijven.

VPRO GIDS Artikel

Regisseur Eva Pelt over het ontstaan van Trappers

Oprichter Stanley kende ik al redelijk goed omdat mijn vriend, schrijver en dichter Bernard Wesseling, jarenlang als koerier werkte bij de stichting. Hij kwam thuis met verhalen over de chaos, de onderlinge kameraadschap en de sociaal-economische kloof in de samenleving waar je als koerier dagelijks mee te maken krijgt door de zeer uiteenlopende ritten. Allemaal ingrediënten voor een mooie documentaire, zeker rond de feestdagen; de drukste tijd van het jaar voor de fietskoeriers.

Co-regisseur Halil Ibrahim Özpamuk, researcher Mandy Duijn, eindredacteur Maarten Slagboom en ik besloten al vroeg dat we Stanley en een aantal koeriers een jaar lang wilden volgen zodat we het verloop van ieders dromen en de seizoenen konden vastleggen. Wat wij als zeer bijzonder hebben ervaren is dat er in dat jaar ook daadwerkelijk levensveranderende gebeurtenissen plaatsvonden bij de hoofdpersonen waar ze ons ook nog eens deelgenoot van lieten zijn.

Er is zoveel om mistroostig van te worden wanneer je de tv aanzet of de krant leest, maar het idee dat er een plek is als de stichting stemt ons hoopvol. Zoals bovenbuurvrouw Laura zegt: ‘het is een klein universum waar iedereen zichzelf kan zijn.’ In deze stad en in dit land waar mensen steeds vaker gewogen worden op de schaal van winnaar en verliezer is dat een zeldzaamheid en alleen daarom al waard om stil bij te staan. Daarnaast valt er veel te lachen, dus iedereen die zin heeft in een verhaal vol hoop en liefde moet zeker kijken.

De documentaire toont het maakproces van het toneelstuk dat theatermaker Eric de Vroedt schrijft en regisseert over zijn eigen moeder. Het stuk, getiteld ‘De eeuw van mijn moeder’, is een familieverhaal over de migratie van Nederlands-Indië naar Nederland.

Het is De Vroedts manier om de relatie met zijn moeder onder de loep te nemen en om nog geen afscheid van haar te hoeven nemen: ‘Op het toneel kan ik haar laten leven, maar als het doek valt, als het stuk helemaal klaar is, dan is ze echt dood’.

Door de documentaire heen, die gevuld is met repetities, gesprekken met acteurs, met De Vroedt en poetische beelden, leren we zowel Eric als zijn moeder kennen. En worden we meegenomen in De Vroedts zoektocht naar het juiste perspectief om de relatie met zijn moeder in te bezien, voordat hij haar kan loslaten.

Recensie dedocupdate.nl

Eric de Vroedt: Terwijl Het Liefde Was

Dit is het portret van een West-Friese familie die een tulpenbedrijf runt: de familie Schouten in Andijk. Het is een succesvolle onderneming. Het gezin, bestaand uit vader, moeder, twee zonen en twee dochters, barst van de plannen en ambities. Dat werpt zijn vruchten af. Ook op het gebied van sport: de jongste dochter Irene en de oudste zoon Simon gelden als grote schaatstalenten. Irene heeft op de Olympische Spelen al een medaille binnengesleept, en van Simon wordt verwacht dat hij de Elfstedentocht zal winnen. Mits die ooit nog gehouden wordt natuurlijk.

Dus het gaat in dit gezin zeker niet alleen maar over tulpen. Wel over hard werken. En over hard trainen. En over moeder. Het gaat heel veel over moeder. Anderhalf jaar geleden kreeg zij een hersenbloeding. De dokters gaven geen cent voor haar herstel.

Maar de Schoutens zouden de Schoutens niet zijn als ze het hierbij lieten zitten. Met zijn allen zorgen ze voor de vrouw die ooit voor hun allemaal zorgde. Elke vorm van vooruitgang wordt gevierd als een overwinning. ‘Het leven gaat niet altijd over tulpen’ gaat over mantelzorg, ondernemerschap en schaatsen. En over tulpen natuurlijk. Nederlandser kan bijna niet. 

Mensen moeten niet in saaie wolkenkrabbers, maar in luchtige, verticaal gestapelde ‘dorpen’, te midden van veel groen wonen. Jan Louter volgde de dynamische architect vanaf 2018 bij enkele grote projecten in Nederland en Azië. We zien hoe Winy Maas de blik onvermoeibaar op de toekomst gericht houdt en zijn visie stapje voor stapje verwezenlijkt, ook wanneer opdrachtgevers tegenstribbelen.

Porsche Portraits 911 GT2 RS

Porsche Portrait F-model

Episode #1 | Porsche 911 portraits
Gaby, owner of a beautiful F-model 911 Porsche from 1968. The same year he was born. The man owns a potato company and manages to compare the Porsche with a potato.

Teaser – Moeder aan de Lijn

Regie: Nelleke Koop
Geluid: Carla van der Meijs
Montage: Ruben van der Hammen
Productie: New Amsterdam Film